İlk insanların besinleri yabani meyveler, otlar ve çeşitli köklerdi. Mağara adamları bu besinleri bulmak için mağaralarının yakınlarındaki ormanlarda dolaşırlardı. Topladıklarını da uzun ot ve sazları örerek yaptıkları torbalara koyarlardı.
Bir gün keçilerin yerde duran parlak beyaz kristallerle kaplı kayaları zevkle yaladıklarını gördüler. Bu sayede tuz kayalarını taş ile ezip küçük parçalara ayırmayı öğrendiler ve böylece tuz, insanların en önemli besinleri arasına girmiş oldu.
Ağaçların içi boş gövdelerinde çoğunlukla bal petekleri bulurlardı. Bu bal peteklerini almak için bir kabı ateşle doldurup ağacın yanına gider, ateş dolu kabın üzerine yaş ot ve yaprak koyup çıkan dumanların arıları kovanlarından kaçmaya zorlamasını beklerlerdi.
Yiyecek sebze bulmak oldukça kolaydı ancak et bulmak hem zor hem tehlikeliydi. Büyük ve tehlikeli bir hayvanı avlamak istediklerinde gruplar halinde toplanırlardı. Yakalayacakları hayvan onları görmesin kokularını almasın diye vücutlarını çamura bularlardı. Balık da yiyen ilk insanlar şu an kulağa çok zor bir şeymiş gibi gelse de o dönemde balıkları elleriyle yakalıyorlardı.
Aradan uzun zaman geçtikten sonra kuşları avlamak için ok ve yay kullanmaya başladılar, çorba pişirmeyi öğrendiler.
Tarih öncesi çağlarda kadınlar eti pişirmek istediği zaman onu kızgın taşların üzerine bırakırdı. Bazen de av hayvanları bir sopaya geçirilip bütün olarak ateşte pişirilirdi. İlk insanların tabak yerine de büyük ve kalın yaprakları kullandıkları bilinmektedir.
